De lange termijn van IT

Stephen omschrijft zichzelf als een techneut in hart en nieren, maar zeker ook als een mensen-mens. “Ik weet niet of ik dat uitstraal, maar de liefde voor mensen staat bij mij voorop. Het is een creatief beroep met slimme, eigenwijze mensen. Ik vind het fantastisch om zo’n groep te enthousiasmeren, richting te geven en mee te krijgen.” Vlak voordat hij CTO werd, werkte Stephen als Enterprise Architect: “Een grote overstap: als architect stond ik midden in het veld, nu ineens aan de zijlijn. Dat is niet altijd makkelijk. Jaren werkte ik aan opdrachten met een duidelijk begin en een eind, maar wat ik nu doe, gaat over de lange termijn. Dit is bouwen aan een organisatie, aan mensen en aan teams. Zoiets vraagt een totaal andere strategie.”

We doen het samen

EDSN is volgens Stephen een belangrijk onderdeel van de grote puzzel die de energietransitie is. “Je draagt bij aan iets dat urgent en noodzakelijk is voor de BV Nederland, en voor de wereld als geheel.” In zijn functie heeft hij drie aandachtsgebieden: architectuur, technologie, en engineering: “Hoe kunnen we snel en wendbaar inspelen op veranderingen? Welke technologieën komen eraan en welke zetten we in? Eén van mijn belangrijkste taken is zorgen voor een goed functionerende engineering cultuur voor het bouwen van softwareproducten. Iedereen wordt gestimuleerd mee te werken aan het oplossen van cross-cutting concerns; zaken die iedere oplossing nodig heeft. Dat levert niet direct klantwaarde op, maar is wel nodig om softwareproducten snel, veilig en compliant te leveren en draaien. Hierdoor worden onze professionals ontlast, en kunnen zij hun energie richten op klantfunctionaliteiten.”

Een goede samenwerking is volgens Stephen de sleutel tot succes: “Een organisatie is niet succesvol als één engineer, team of Agile Release Train (ART) het goed doet. Dat zijn we pas als we het allemaal goed doen. We hebben dus een engineering cultuur nodig, waarbij het samen oplossen van de cross-cutting concerns voorop staat. Ik voer dan ook veel gesprekken: met Security, Audit & Risk, opdrachtgevers, product managers, maar ook met engineers en architecten. Mijn voelsprieten staan altijd uit.”

Vertrouwen en vooruitkijken

Veel praten dus, maar minder ruimte voor de techniek zelf. “Iemand noemde mij ooit ‘een nerd die kan communiceren.’ Dat klopt wel. Thuis probeer ik nog regelmatig nieuwe dingen uit, maar ik kan de topengineers die hier rondlopen echt niet meer evenaren. Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat ik dat ook niet moet willen. Neem nog even dat voetbalteam: als coach zorg je ervoor dat iedereen weet wat de tactiek en strategie is. Elke speler begrijpt waar hij of zij moet staan, maar tijdens de wedstrijd kun je weinig doen. Je moet erop vertrouwen dat iedereen zijn taak goed uitvoert.”

Dat is voor Stephen nog wel de belangrijkste les: vertrouwen hebben. En voor wie altijd in het veld heeft gestaan, is dat niet eenvoudig. “Soms zie je dingen fout gaan, dan wil je het liefst gaan meevoetballen. Frustrerend, maar ik denk dat elke leidinggevende daar weleens mee worstelt. Ik heb een coach en we bespreken dit soort dilemma’s ook in het leiderschapsteam. Zo wissel ik ervaringen uit met andere afdelingshoofden en dat is goed. Ik heb nog veel te leren, maar heb de laatste jaren ook grote stappen gemaakt. Precies dat vind ik ook het leukste: jezelf uitdagen. Soms doet dat misschien pijn, maar je krijgt er veel voor terug.”

Het komende jaar wil Stephen minder praten: “Ik ben veel bezig geweest met verbinden. Samen bepalen: wat is onze strategie en welke tactiek hanteren we? Ik zie dit als de periode vóór de wedstrijd. Nu hoop ik dat mensen weten wat ze moeten doen. Dat ze weten hoe ze in standaardsituaties moeten acteren. Hoe ze zich moeten aanpassen als de tegenstander zijn strategie omgooit. Het is tijd voor de wedstrijd. En terwijl zij die spelen, kan ik nadenken over volgende stappen. Minstens drie of vijf jaar vooruitdenken, want dát is wat de energiesector eist.”